تا به اینجا بهترین تئاتری بود که دیدم .
طراحی صحنه من رو مجذوب خودش کرد و باعث شده بود بسیار به اجرا نزدیک تر بشیم و فضا سازی در ذهن مخاطب بسیار بهتر شکل بگیره .
از ابتدا تا انتها احساس می کردم که واقعا در چنان موقعیتی حضور دارم ، ارتباط گرفتن آقای ابر با مخاطب ، برگشتن مجدد به قصه و طنازی های میان اجرا بسیار دلچسب بود .
همه چیز به اندازه بود و نمایشنامه به شکلی بود که می شد مدت ها به آن فکر کرد، رمزهایی بود که مخاطب می توانست با ذهن خودش رمزگشایی کند و خودش را در اجرا بیشتر سهیم بداند .
با وجود تفاوت های نمایشنامه با داستان نازنین داستایوفسکی یکپارچگی و درهم تنیدگی داستان به خوبی حفظ شده بود
از بازی خوب آقای ابر و خانم نقوی هم که می توان بسیار حرف زد .... .
قطعا در چنین اجرایی فشار بسیار زیادی روی بازیگر هست.
طراحی لباس ، طراحی کاراکتر ها ، نور وکارگردانی از نظر من بسیار حرفه ای و خوب بود .
در یک کلام «لذت بردم ».
خسته نباشید میگم به تمام عوامل . امید که باز هم نمایش هایی با این کیفیت ببینیم .