با تشکر از زحمات این گروه ساده و صمیمی، به‌نظرم این تئاتر نمایش بدی نبود اما ایراداتی هم داشت، به‌خصوص در پیش‌برد درام در نمایش‌نامه‌. (به نویسده‌ی محترم پیش‌نهاد می‌کنم اگر خواست باز هم در این فضاها چیزی بنویسد، نگاهی به نمایش‌نامه‌ی »پچپچه‌های پشت خط نبرد« علیرضا نادری بیندازد.)

البته نمایش لحظات خوب و تأثیرگذاری هم داشت، به‌ویژه تک‌گویی‌های بخش پایانی آن.

چیزی که اما برای من خیلی عجیب بود تماشاگرهایی بودن که نصف نمایش رو داشتن قهقهه می‌زدن که خوش به حالشون. اعتراضی ندارم و خندیدن حق تماشاگره، من خودم تو تئانرها خیلی خوش‌خنده‌ام و به ترک دیوار هم می‌خندم اما امشب این‌جوری بودم که اگه چیز خنده‌داری هست، بگید ما هم بخندیم 😂.