کاغذ آماده و اندام قلم قد کردم
لب فرو بسته سخن در گرو ید کردم

گله جایی نکنم رسم وفاداری نیست
گله ات نزد قضا قاضی ارشد کردم

گفتم حتی که سلامم به جوابی نرسید
چشم بستم چه سلامی که مجدد کردم

گربه رقصاندی و هر ساز زدی رقصیدم
ساده بودم بخودم ظلم چه بی حد کردم

تا نمانم زیر تاوان محبت هایت
در جواب یکی از لطف تو من صد کردم

شدم انگشت نمای همه ی مردم شهر
عشق خود را مَثل مردم مشهد کردم

مجتبی حیدری🌹