دورا: کشورم برای من شبیه مادریه که می بینه یونیفرم بچه اش یک دگمه کم داره بعد با عجله دگمه رو می دوزه و بعدش پسرش رو خاک میکنه.....
شبیه اون پدریه که هر روز برای دختر هفت ساله اش که سیصد و شصت و چهار روزه که مرده عروسک می سازه ....
شبیه یه سرباز هجده ساله است که با همه شوخی میکنه و مثل پاکت‌های شیر زیر گلوش نقطه چین کشیدن و زیرش نوشته از اینجا ببرید، اون میمیره و همچنان همه فکر میکنن داره شوخی میکنه

تصویرساز : غزاله لالوئی

بر اساس تئاتر
تنهایی و تن هایی وطن هایی