سلام به همه ی عزیزان
یاد تئاتر مستقل و نمایش های به یاد موندنی دهه ی نود به خیر
خانم هستی حسینی کارگردان محترم این نمایش رو از نمایش وقتی کبوترها ناپدید شدند میشناسم
چه نمایش بینظیری بود
عجیب نیست که حالا با نمایش ستوان اینیشمور روبرو شدم
درسته در سبک و نگاه با اون نمایش متفاوت بود ولی به شدت درک درستی از متن در کارگردانی و بازی ها وجود داشت
چه موقعیت های جالبی و چه بازی های به اندازه و درستی
بازیگرای کار کاملا در خدمت کمدی سیاه اثر بودن و در پشت لبخندی که به لبت می اوردن تاثیر خشونت رو بهت تزریق میکردن

از این نمایشنامه یه ... دیدن ادامه ›› فیلم تئاتر دیده بودم که اونم کار خیلی خوبی بود و جالبترین نکته ش برام این بود که این نمایش چه در بازی چه کارگردانی و چه لباس و صحنه و... هیچ شباهتی با اون کار نداشت و گروه کار خودشونو کرده بودن
خسته نباشید به همه ی گروه