توقع بیشتری داشتم. نمایش نسبت به سوژه ای که داشت زیادی کشدار بود و در مقاطعی کسل کننده.
اگر قصد بر این بود که نمایش در قالب تعزیه باشد(مطابق اظهارات برخی صاحبنطران که قبل از تماشا خوانده بودم.) نه تنها موفق نبود و وجاهت کافی را نداشت بلکه تا حدی به سخره گرفتن بود. در کمال فراغت از اعتقادات مذهبی، فکر میکنم تعزیه، خصوصا وقتی در ساحت تماشاخانه برگزار می شود می بایست وقار و چهارچوبهای اصولی مشخصی را رعایت کند که متاسفانه مشاهده نشد.
در نهایت و مهمترین عامل آزارنده ی من در این نمایش، افت کیفیت تماشاگران تاتر است. همهمه و صداهای ناهنجار خصوصا خنده های بیجا حین نمایش بسیار زننده بود و تاثیر دوچندان در دلخوری از تماشای نمایش داشت.
آیا مسولان انتظامی تماشاخانه ایرانشهر، نظم را فقط در حدتذکر بابت خاموش بودن گوشیها و ممنوعیت فیلم و عکس می دانند؟! حق و حقوق بقیه تماشاگران به کنار!، یک سری رفتارهای نابهنجار درحین نمایش روی تمرکز عوامل اجرا نیز تاثیر گذار است و حداقل به این خاطر باید کنترل شود.خصوصا وقتی عده ای در حال غیرنرمال وارد سالن شده و با حرکات زننده ایجاد مزاحمت می کنند. در آن اجرا طبق مشاهده و گفتگوها بیش از 50 درصد تماشاگران از این موضوع دلخور بودند.
جهت حفظ برند تماشاخانه ایرانشهر رسیدگی به چنین مواردی به شدت لازم دیده می شود.