قطعا اهالی تاتر می دونن که داستان این نمایش با داستان نمایش اسم و در انتظار آدولف یکی هست. من قبلا همه این ها را دیدم حتی اجرای سال 94 پپیرونی برای دیکتاتور با همین تیم. خودم به شخصه در انتظار آدولف کار علیرضا کوشک جلالی را پسندیدم به ویژه بازی بسیار قوی اشکان خطیبی. اجرای سال 94 از اجرای 1403 هم بهتر بود. شاید سالن ناظرزاده از سالن تاتر شهر بهتر باشد به ویژه در بخش صدا. پژمان جمشیدی در اجرای سال 94 بسیار بهتر بود. هم جوانتر بود هم ریش نداشت و هم طوری گریم شده بود و لباس پوشیده بود که به اصطلاح بیشتر به همان اوا بودن که در داستان به آن اشاره شد، می خورد. اما واقعا زیاد در داستان مشارکت نداشت. محسن کیایی در اجرای قبلی به موقع بسیار جدی می شد و به موقع بسیار شوخ. اما به نظر من در اوج جدی بودنش هم باز می شد گفت شوخ بوده. علی احمدی عالی بود. در علم آمار و تحلیل داده ها متغیرهایی وجود دارند که شامل متغیر مستقل، متغیر وابسته، متغیر تعدیل کننده، متغیر مداخله گر و متغیر کنترل است. حدیث بیابانگرد یک متغیر کنترل است، رویا میر علمی و خسرو احمدی متغیر وابسته، علی احمدی متغیر مداخله گر، پژمان جمشیدی متغیر تعدیل کننده و محسن کیایی متغیر مستقل است. مستقل سعی دارد تاثیرش را بر روی دیگران مشاهده نماید، وابسته کاملا تحت تاثیر می باشد.تعدیل کننده می خواهد اثر پذیری را کم کند، مداخله گر بیشتر مشاهده می کند. در نهایت متغیر کنترل می تواند تاثیر خود را بگذارد و همه با واقعیت کنار بیایند.
خدا قوت و به امید روزهای بهتر