خیال حوصله‌ی بحر می‌پزد هیهات
چه‌هاست در سر این قطره‌ی محال‌اندیش
خیال اگر نبود واقعیت زندگی ما را می‌سوزاند. خیال مامنی‌ست که احوال آدمی را در جهان خود می‌پذیرد. تخیل رنج عریان را، یا حل می‌کند یا تحمل‌پذیر. چرا که اگر تخیل با تفکر همراه شود پلی می‌شود برای خلق جهانی که رویاها رنگ واقعیت پیدا کنند. خیال‌پردازی بی‌کنشی نیست! اتفاقا واکنشی‌ست حیاتی و تمدن ساز. خیال خالقِ هنر است. به قول نیچه " اگر هنر نبود، واقعیت ما را خفه می‌کرد". همین خیال است که قوام قلم عارفی عزیز شده تا در نهایت متنی بسازد دل‌انگیز. او واقعیت بی‌رحم زمانه‌اش را براندازی می‌کند تا طرحی نو بیاندازد. طرحِ خلقِ رویایِ دنیایِ زندانِ بی‌زندانی! دست‌مریزاد جناب عارفی که مرده بدم زنده شدم. چشم‌های ما در دیدن زیبایی فقیرند از شنیدن شیدایی محروم‌اند. محرومیت از زیبایی ( تو متن معادلش رو زن قرار داده که الحق چه تساوی دقیقی) هر آدمی رو به شکنجه‌گر تبدیل می‌کنه!
گرم باز آمدی محبوبِ سیم اندام سنگین دل
گُل از خارم برآوردی و خار از پا ... دیدن ادامه ›› و پا از گِل
( بشنوید با صدای استاد شجریان در آلبوم آهنگِ وفا)
برای منی که همیشه تو رویا زندگی کردم دیدن این اثر و شنیدن ابیاتی که معمولا با آواز دلنشین استاد شجریان شنیده بودم مرا به خیالی وصل کرد که در آن انگار می‌کردم " حافظ است که به سوی باغ رکن‌آباد و گلگشت مصلی می‌رود و یا سعدی به طرف دامن صحرا و تماشای بهار که از دور سروده‌های خود را با چنین صدایی می‌شنود. چنان که در بیداد یا دستان و از تصور شگفتی و شعف بی‌حساب حضرتشان غرق در نور می‌شدم".
به خدا که حظ محض بردم از تماشای این اثرِ به غایت زیبا. وقتی گرجی و برهانی رو تو یک قاب دیدم یکی از رویاهام رنگی شد. بعضی از دوستان از زمان طولانی شکایت داشتند در حالیکه واسه من دقیقا مثل رویا سریع و زودگذر بود.
کوتاه کنم که به قول مولایِ ما
خوش‌تر آن باشد که سر دلبران
گفته آید در حدیث دیگران
.