درمورد نمایشنامه‌ی «مالی سویینی» حرف‌های زیادی می‌شود زد؛ اما درمورد نمایشش نه. این متن یک شاهکار است و خیلی منظم، پله‌پله و دقیق، مراحل و جایگاه‌های بینایی را درباره‌ی سه شخصیت واکاوی می‌کند؛ سه شخصیتی که هرکدام مرحله‌ای از بینایی، کوربینایی و نابینایی را، البته به‌شکل خاص خود، تجربه می‌کنند. اجرا بیشتر شبیه به یک نمایشنامه‌خوانی بود. ایده‌ی چندانی برای به نمایش درآوردن متن دیده نمی‌شد و تغییروتحول شخصیت مالی سویینی به‌خوبی پیاده نشده بود. در نهایت به‌نظر من نمایش نیاز داشت که چیزی بیشتر از خواندن متن باشد. البته باید بگویم که واقعاً مواجهه با این متن به‌هرحال دوست‌داشتنی و تأثیرگذار است. به سه بازیگر و دیگر عوامل این نمایش هم خسته نباشید می‌گویم و انتخاب و دغدغه‌شان را تحسین می‌کنم.