نمایش با ضرب آهنگی سریع و دیالوگ‌های پشت سر هم، که به خوبی تحت فشار بودن کارکترها رو برجسته میکنه، نشون میده چطور طبقه مرفه حاضره برای جایگاه اجتماعی‌اش و شهرتش به هر حرفی دامن بزنه، شایعه‌پراکنی بکنه و به آبزوردگی برسه. موقعیت های اگزجره‌ در نمایش، طعنه‌های هستن به بی‌مایگی همین طبقه و البته شکنندگی ارتباطات انسانی.

شایعات جوری حقیقت رو پشت پرده قایم میکنن که احتمالا شنونده هیچوقت نمیتونه اصل ماجرا رو بفهمه و این امر به تماشاگر القا میشه.