به عنوان یک تماشاگر عادی که هر یکی دو ماهی یه تئاتر میبینم، برخلاف همیشه که خیلی مختصر نظر میدادم اینبار میخوام به تشریح نظرمو بنویسم، شاید اگر کسی خواست از روی نظرات تئاتر رو انتخاب کنه، نظر من کمکی بهش بکنه.
من همیشه برای انتخاب تئاتر اگر نویسنده یا کارگردان یا بازیگرهای اصلی یا حتی سرمایه گذار طرح رو نشناسم که بخوام به اعتبار اونها تئاتر رو انتخاب یا رد کنم، به دوتا چیز نگاه میکنم، نظرات مخاطبین و محل برگزاری تئاتر (که البته هر دو تاش هم خطا داره ولی به هر حال چاره ای نیست!) و وقتی تئاتری داخل سالن اصلی تئاتر شهر یا سالنهای ۱و۲ شهرزاد یا سالن استاد سمندریان باشه و نظرات هم در موردش به صورت کلی خوب باشه، با خودم میگم احتمالا این تئاتر ارزش دیدن داره!
"سیاه خال" رو اما اصلا دوست نداشتم! به نظرم تکلیف سازنده ها با خودشون و سبکی که میخواستند توش کار رو ارائه بدهند، معلوم نبوده (یا حداقل برای من این طور به نظر رسیده)، کاراکترملکه مهتاب، اون کاراکتر نشسته‌ی مثلا ترسناک ابتدای کار و همینطور طراحی فضای جنگل با سبک و سیاقی شبیه کارتونهای والت دیزنی بود، لباسهای سایر کاراکترها و پوستر تئاتر فضایی شبیه افسانه های قدیمی ایرانی داشت، و یه جاهایی هم تئاتر مفهوم و نمای اجتماعی سیاسی پیدا میکرد(صحنه اعدام، صحنه آخر نتیجه گیری کار) و بنظرم ترکیب اینها در کنار هم اصلا و به هیچ وجه دلچسب از کار درنیومده بود.
برای مثال تئاتری مثل "پرده خانه" اومده بود یه مفهوم اجتماعی و سیاسی و در واقع یک اعتراض رو در قالب یک داستان تخیلی تاریخی ایرانی ارائه داده بود، اما بسیااااار پخته و تمیز! یا تئاتری مثل "کابوسهای آنکه نمی میرد" در بستر داستانی تاریخی صدای اعتراض مردم رو انعکاس داده بود. ... دیدن ادامه ››
کار به هیچ وجه روان نبود و پیوستگی نداشت، و تا آخرش مشخص نبود دقیقا چه پیامی رو میخواد به مخاطب منتقل کنه، نیم ساعت آخر من هر ۵ دقیقه به ساعتم نگاه میکردم که کی تموم میشه تا برم! حتی نمیشد بهش به عنوان یک داستان عاشقانه‌ی ساده هم نگاه کرد!
تنها نکته مثبت به نظرم دکور جذاب و نورپردازی های خوب کار بود، که اونم وقتی در بستر متن قوی با انسجام درست نباشه به تنهایی فایده ای نداره.
در انتها هم عوامل کار گفتند برای این تئاتر خیلی زحمت کشیده شده، دستشون درد نکنه ولی شما ممکنه تو یه بیابون یه جای اشتباه رو برای آب حفر کنید، خیلی هم زحمت بکشید ولی در نهایت به آب نمی رسید!
ممکنه اهل فن از نظر تکنیکی بازی بازیگرا رو تایید کنن ولی کل ماجرا از نظر منِ مخاطبِ عام، حوصله سر بر و دوست نداشتنی بود و فهمیدم که محل برگزاری تئاتر و کامنت مثبت هم همیشه ملاک خوبی برای انتخاب تئاتر نیست.