تا پایان نمایش فکر میکردم با یک نمایشنامه متوسط رو به ضعیف طرف هستم ولی در پایان با همون یک جمله عجیب پایانی فهمیدم که نه تنها متن کار ضعیف نیست بلکه به قوت خودش به عنوان یک متن مفهوم گرایانه و ارتباط گیرنده‌ی بسیار قوی با مخاطب وجود داره.
نورپردازی فوق العاده حساب شده و هماهنگی بین تعداد کاراکترها با تعداد نفرات بالا برام بسیار جذاب بود.موسیقی کار بسیار برای کار مناسب بود. بازی علی ویسی بسیار بولد بود و از نظر من به لحاظ کیفی از مابقی کاراکترها بازیش بیشتر به دل می‌نشست. بحث تمثیل شناسی کار بسیار جای گفتگو و بحث داره ، هر کاراکتر به نوع خودش نماینده‌ی یه قشری از جامعه بود. بازی و کاراکتر محمد جوادی رو هم بسیار دوست داشتم ، میشه گفت محمد نقش قشر تاریخ نویس و متفکر و فیلسوف و در عین حال مسکوت رو به خوبی ایفا کرد که بعد از مرگش مشخص شد چه چیزهایی رو ثبت کرده بوده. این کار به نظرم قابلیت این رو داره که چندین بار دیگه اجراهاش تمدید بشه و مردم به تماشای این کار بشینن.

خداقوت به حسین عزیز بابت کارگردانی خیلی خوب و هماهنگ کردن اعضای تیم و همچنین خداقوت به گروه هماهنگ و پویا و حرفه‌ای و فعالش.

ارادتمند ❤️
هاشم رحیمی