دیشب اجرای برهوت رابه همراه دوستان به تماشا نشستیم. از نقاط قوت اثر ریتم وتمپوی بالای کار بود. بازیگران از فضای خوبی برخوردار بودند ودیالکتیک مناسبی بین انها برقرار بود. ضمن راحتی و رندی، روی صحنه از انسجام‌ خوبی که بینشان برقرار بود بهره می بردند.کار از لحاظ طراحی لباس ،گریم ، دکور ونورپردازی وهمه عوامل داری میزانسن مناسبی بود .همه این عوامل در راستای جهان متن به کار رفته بود.
اما خصیصه اصلی متن های پینتر از لحاظ نگارش وجود مکث و سکوت های است که در متن هست و از فضای پر التهابی نشات می گیرد. در این اجرا نبود این مکث و سکوت ها گاهی حس می شد. انجا که مجالی می خواست که تماشاگر لحظه ای در سکوت با بازیگر همراه شود. می شود حدس زد که این عدم رعایت سکوت های کوتاه وبلندجبر شرایط بوده که همیشه در اکثر اجراها به چشم می خورد. طولانی شدن زمان نمایش و کند شدن ریتم ومحدود بودن زمان نمایش برای سالن و.... .اما تاملی که در اثر تماشای نمایش و همراهی با ان بعد از اجرا بوجود می اورد این فقدان را جبران می کند. این نمایشنامه که از اخرین اثار پینتر به شما می رود متاسفانه در کشور ما هنوز ترجمه وچاپ نشده است. با دیدن این اجرا بافضای متفاوت از دیگر اثار نویسنده مواجه می شویم. باشد که با دیدن این نمایش و خواندن نمایشنامه در اینده لذتی وافر ببریم. دست مریزاد وباارزوی موفقیت برای یکایک شما عزیزان.