مهوش عزیزم.
من تئاتر های زیادی رفتم ولی اینکه توی یه تئاتر ، کاملا ناخودآگاه، حواسم پرت یه نفر بشه و دیگه نتونم ازش چشم بر دارم ، خیلی کم اتفاق افتاده
اما حضور تو ، روی صحنه ی کشتی نوح ، دقیقا این کار رو با من کرد.
چقدر چهره ی معصوم و زیبایی داری ، چقدر تک تک حرکات بدنت به دل میشینه و چقدر خوشبختیم ما که از میان این همه محدودیت ، باز هم ستاره های بی بدیلی مثل تو ، توی آسمون هنرمون ، سو سو میزنن.

با قدرت ادامه بده.
منتظر درخشش های بزرگتر و خارق العاده ترت ، خواهیم بود.