حدود هفده،هجده سال پیش و بعد از نمایش ۲۱ گرم تب ساخت فیلم های هایپرلینکی در ایران به راه افتاد.از سه سال پیش و بعد از نمایش فیلم پدر اثر فلوریان زلر با بازی آنتونی هاپکینز،ساختن فیلم ها و نمایش هایی با روایت های به شدت تمرکز گریز برای تداعی حس فراموشی و آلزایمر در ایران باب شد...

تمهید دو آینه چندان به کار نمی اومد در این نمایش و خیلی از وقت ها کاراکترها بدون ایستادن در جلویشان سوئیچ میشدن به یک کاراکتر دیگه.شاید اون دو آینه و چند تا صندلی رو قرار داده بودن تا چیزی به نام طراحی صحنه هم در کار وجود داشته باشه.

سیاست بازی و وجود پدرسالار دیکتاتور و زندگی هایی که در این بین نابود شدند ایده جدیدی نیست هر چند اون قدر تلخ هستن که کسی بخواد اونا رو به فراموشی ... دیدن ادامه ›› بسپره...

روایت چند پاره،سوئیچ های متعدد کاراکترها به کاراکتر دیگر و در نتیجه بر هم زدن تمرکز تماشاگر،تایم کوتاه و پرهیز از گزافه گویی از نقاط قوت این اثر هستند.