کار بد بود، خیلی بد و این من را ناراحت می کند نه فقط از این جهت که کار بدی دیدم، بلکه از این جهت که امیر علی ابراهیمی تا ترین حرفه ای و حتی قلندرو کارگردان خوبی بود ، و حتی به او امید داشتم که جزو خوب های تئاتر بشود. اما خب نشد.
حوصله ی نقد من کوتاه شده و چیز زیادی هم برای گفتن نیست. تئاتری که بازیگرانش حتی به درستی تمرین بیان نکرده اند، متنی که پیچیدگی بیهوده و شلوغی بی معنی اش را افتخار می پندارد و کرئوگرافی هایی که مطمئنم رقص کودکان دبستانی بهتر از آن هاست؛ و حتی شیوه عجیب و غریب بازاریابی آقای ابراهیمی برای کار.
جای تأسف بسیار است، همین !