پرده اول خیلی خسته کننده بود و شوخی های ضعیفی داشت ولی پرده دوم کار رو تا حدی نجات داد و مشخصه تمرین پرزحمتی داشته، به نظرم بازی اقای صدیقی مهر از همه بهتر بود. و کاش نور پشت صحنه پرده دوم رو خاموش کنن واقعا چشم رو اذیت میکرد. خسته نباشید.
بنظر من اگه زمان کارو به سه بخش تقسیم کنیم ،بخش میانی درخشانترین قسمتش بود،بخش اولیه هرچند تا حدی خسته کننده اما ضروری بود و بخش سوم هم مکمل بخش قبلی و رفتن به لعیه زیرین کار بود…