خسته نباشید به تمام اعضای محترم این نمایش.
اولین نکته ای که با دیدن همان لحظات ابتدایی نمایش به چشم می آید زحمت زیاد بازیگران در پرفورمنس شان و هماهنگی تیمی است که من آن را تحسین می کنم.
اما صدای تقریبا تمام بازیگران نامناسب بود و بجای بیان رسا، فریاد می زدند که بعضا آزار دهنده می شد. این مساله، در زمان هایی که موسیقی در سالن پخش می شد با شدت بیشتری احساس می شد و شاید بهتر بود با توجه به توانایی بازیگران، موسیقی کمتری در اثر استفاده می شد. بیان بازیگرانی هم که در باکس های شیشه ای بودند عملا نامفهوم بود.
و یک موضوع دیگر، نحوه گریز دو بازمانده بود که از پرسش های مهم نمایش است و شاید بهتر بود وقت بیشتری برای چگونگی آن صرف می شد. مقداری عجیب بود که چطور می شود در یک اردوگاه نازی، با مقداری سکه و یا دو سال معافیت بهره مالکانه از اعدام گریخت.

و در پایان، به نظرم می شد برای انتقاد به شرایط روز، سلیقه بیشتری به خرج داد.