بیرون سالن حرف ها متناقض بود. من ولی نویسنده/کارگردانی که تکلیفش با خود مشخص است را می پسندم. مخاطب شاید بلاتکلیف می ماند و نمی فهمید چه بر او گذشته اما همه ی آنچه گذشت داخل جیب بغل خود نویسنده/کارگردان -میان آن همه عدد- بود. اثر در مقایسه با خودش سر وعده هایش ماند «چون اون خواسته» و قرار نبوده خواسته‌ی «دیگری» باشد. جزعیات دوستداشتنی و مبهم کنار زحمت زیاد تیم، پشت و روی صحنه هم شایان تقدیر است. خداقوت به همه‌ی عوامل و سپاس فراوان بابت دعوت.