اگر کارگردان به دنبال رادیوتئاتر رفته بود نه از روی سهل‌اندیشی، بلکه به قصد نوآوری و جذابیت بخشیدن به اثر بود. ساخت انیمیشن که گویی داستانی را به موازات روایت اصلی به زیبایی بیان می‌کرد و موسیقی که با وسواس خاصی ساخته شده بود، بازی‌های به اندازه و بازیگرانی که فقط هنرپیشه نبودند بلکه صداپیشگی می‌کردند و... همه و همه می‌تواند پیش‌بینی کننده‌ی این باشد که کارگردان در این گونه‌ی اجرایی بدیع، قدم‌های تازه‌ای را برداشته و در این عرصه‌ی ناشناخته از دنیای نمایش، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.