با گذشت حدود بیست ساعت از تماشای نمایش، و با منصفانه ترین نگاه مقدور این حقیر، کار را ماقبل هرآنچه نمایش میدانم یافتم. علیرغم تلاش جهت اجرای برداشت مینی مال از اثری نسبتاً قابل قبول، کار همچنان ایرادات بنیادین دارد. خام است، بازی خانم علیرغم حجم بالای انرژی، به شکل زننده ای یکدست است. بانو قبل و بعد، مست و عاقل و عاشق و هرآنچه هست را با یک ریتم، یک تنالیته و یک حس اجرا میکند. همچون رپر های امروزی، صف طویلی از دیالوگ رو می ماند که ته ندارد، دیالوگ هایی که کوچکترین اثری نه بر بیننده، و نه حتی بر بازیگر مقابل دارند, گویی لحظه شماری میکنند جهت شلیک کلمات به سمت مقابل! صحنه خام است، آکسسوار پرده سوم از همان ابتدا روی صحنه بلا تکلیف افتاده، و ..‌‌... نوشته را با قید منصفانه بودن آغاز کردم و پرداخت بیش از این را حکم تبر به درخت افتاده دانم و ورای حد تقریر! استفاده درست از موسیقی و انرژی بالای سرکار خانم را همچنان از نقاط قوت کار دیدم، ولی خاصه این صحنه و سالن را نه جای کسب تجربت‌.....
زیاده جسارت است.