اول صریح بگم محشر بود و بخوام که برید ببینید.
از نقاط قوت کار بازی بینظیر رضا کیانیان بود. برای من رضا کیانیان شده بود یه پیرمرد لجباز و مریض که داشت گریه میکرد و مامانش رو میخواست و من باور کرده بودم کیانیان الان روزای آخر عمرشه. واقعاً حالش خوبه؟ مارین ون هولک هم عالی بود کلاً بازیها عالی بود و باورپذیر، دکور و طراحی لباس و ... من نمیدونم من معمولاً یه ضعفی توی کار یا یه نکته ای برای تذکر پیدا میکنم . شاید تنها ضعف سر و صدای ظروف وقت عوض کردن دکور بود.
اما ضعف اصلی ما بودیم که وقتی محترمانه ازمون میخوان گوشیهامون رو روی حالت پرواز بذاریم *چون روی صدا تاثیر منفی میذاره* گوش نمیدیم، نمیفهمیم، فک میکنیم سایلنت کنیم کافیه یا فک میکنیم بقیه باید گوش بدن و گوشی من نوعی فرق داره نیاز به حالت پرواز نداره!
در نهایت وقتی نمایش پدر رو خوندی و تو ذهنت یه تصور لحظه ای ازش ساختی و فیلم پدر رو با بازی هاپکینز و اولیویا کلمن دیدی، دلت نمیخواد تصویر جدیدی از این نمایشنامه ببینی مگر پدری در حد یا بهتر از هاپکینز... تردید میکنی که بلیط بخری بری ببینی .. ولی خب چون عاشق تئاتری میری یا شاید ته ذهنت میگی مگه 200 بدم و برم و بد باشه چی ازم کم میشه. یه جایی تو اجرا با خودم میگفتم یجورایی داری بهترین بازیها و اجراها رو مجانی میبینی.
از عمق وجودم از تک تک عوامل این اجرا تشکر میکنم و ممنونم که اجرای پنج ستاره برامون رو صحنه میبرین.