یاد قوانین مخصوص زنان جنگ زده در کتاب‌های مقدس افتادم.. زنان آن دوره بدون هیچ روان‌درمانی  زندگی خود را با درد به پایان رساندند.
یاد جنگ‌هایی افتادم که شرحشان را در کتاب‌ها خواندم و شعرها در وصفشان سرودند... اما از تعداد مردان سلاخی شده سخنی به میان نیاوردند.
یاد قوانین نانوشته‌ای افتادم که بعد از هر جنگ مالکیت را بین همنوعان ما جابه‌جا می‌کند و ما هیچ وقت درکشان نمی‌کنیم!

اگر در نمایش می‌گویند "ایران جای عجیبی است" ولی به نظر من این کره خاکی خیلی جای عجیب و غریبی است...
همین کره خاکی که ما موجودات دو پا روی آن حکمرانی می‌کنیم
و این خطوطی که دیگران دور ما کشیده‌اند و اسمش را کشور گذاشته‌اند عجیب است!
مگر غیر این است که اگرهمه شهرهای کشورمان را هم رفته باشیم، باز خاطرات عمیقمان تنها در چند کوچه و خیابان خلاصه می‌شود؟ پس چه دلیلی دارد ... دیدن ادامه ›› که عشق یا نفرتمان را محدود به خطوط سیاسی کنیم؟ چرا کل این کره خاکی را وطن خود ندانیم و از جنگ گریزان نباشیم؟
...

مشخص است که پشت این نمایشنامه ساعت‌ها مطالعه و تفکر وجود دارد که این چنین ما را به فکر وا می‌دارد و بسیار جای قدردانی دارد.
از جناب افشاریان و دیگر اعضای این نمایش سپاسگزارم 🙏🏻💐💐