صرفنظر از کارنامه پربار آروند دشت آرای عزیز تا امروز نهم آبان ماه که اکثرا کامنتهای منفی برای آواز عاشقانه ارسال شده ، باتوجه به ظرفیت تیاتر شهر
(در چند روز آتی) کمتر از انگشتان دست صندلی خالی دیده می شود
و اما در اثر دیگری از همین کارگردان خوشنام در همین سالن با بازیگران بسیار بزرگتر که روزهای پایانی را می گذراند (معمولا عطش تماشاگران در روزهای آخر بیشتر است) و همچنین کامنتهای تجلیل و تمجید از نمایش ، صندلی های خالی پرشمار تری می بینیم
در اینجا برای ذهن علیل حقیر پرسشی پیش می آید که حتی ناتوان است از بیانش