متن این نمایش بسیار زیبا و در عین سادگی نگارش شده، نویسنده از شروع متن می داند در چه مسیری قدم برداشته و خط به خط مخاطب را با خود همراه و همگام می سازد، . او به سادگی به دنبال برانگیختن احساسات در مخاطب است، به اندازه و در راستای مفهوم تنهایی. همه چیز ساده است، در صحنه تنها یک چهارپایه ی چوبی است و دیگر هیچ، بازیگرانی که در صحنه حضور ندارند و تنها صدای آنها شنیده می شود به تنهایی اثبات می کنند، می شود در صحنه حضور پر رنگ و تاثیر گذاری داشت، و در پایان همرنگ شدن تماشاچی با کاراکتر نمایش در سکوتی محض، و این سکوت چند دقیقه ای، تجربه ی مشترک تمام تماشاگران حاضر است در دنیای سیاه و تاریک یک زندانی، نگارش در مورد نمایش هایی که به تماشای آن ها نشسته ام بسیار سخت است، اما "تحلیل شخصیت و موقعیت در صحنه "به عنوان یک بیننده سختر. و من ساده ترین برداشت از کار رو نوشتم.
ارادتمند محمد رضا الوندی پور
با آرزوی موفقیت برای تمام عزیزانی که باعشق تاتر کار می کنند