درود و روزگارتان خوش،
یازدهم مهرماه نمایش را دیدم، خندیدم، دست زدم و از شادی تماشاگران شاد شدم.
محمدهادی عطایی خیلی خوب بود،
مجید مظفری و علی فتحعلی خوب بودند،
بصیری را دوست دارم و موسیقی دلنشین بود.
این را که مردها به جای زنان بازی کنند نمی پسندم، شاید از شوخی ها کم می کردم اما می گذاشتم زنها نقش خودشان را بازی کنند.
برخی از دیالوگ ها و آوازهای گروهی را نشنیدم. تماشاگرانی که اجازه یافتند در راهروها بنشینند دید من را کم کردند و با این کار جلوی صحنه را نمی دیدم.
دوست داشتم و پیشنهاد دیدنش را می دهم.
سپاس