تیوال | محسن محمدی درباره نمایش خبری نیست آدم ساده: سلام نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی: 1. خلاصه داستانی که متوجه شدم

S2 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 03:13:45

محسن محمدی (mohsen78) درباره نمایش خبری نیست آدم ساده i

سلام
نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی:
1. خلاصه داستانی که متوجه شدم: چندین نفر در آسایشگاه روانی داستان های خودشون رو میگن. یک سری شکست عشقی ... دیدن ادامه ›› خوردن، یه نفر آرزوی موفقیت در بازیگری داره، یک نفر هم آرزوی خونه داشتن داره و... بعد یک کاغذ از اون سمت دیوار پرتاب میشه(که نوشته خبری نیست آدم ساده). بعد شخصی به نام میلاد وارد میشه دنبال گندم(کسی که بنظر عشق قدیمی میلاد بوده و اعضای خانوادش رو از دست داده و...). یک مدیر اسایشگاه وجود داره که بنظر دیکتاتور مآبه. بنظرم اومد که اعضای آسایشگاه میلاد رو قربانی میکنن پیش مدیر و مدیر وعده دروغین آزادی میده. بعد میلاد میاد(که به نظر مدیر رو کشته؟!البته در اخر دو نفر دیگه به عنوان مدیریت میان) و این افراد رو بیرون میبره از اسایشگاه. اون سمت آسایشگاه هم میبینیم که وضع همینه ولی بدون لباس های فرم. بعد میبینیم که دو نفر میان (اسمش یادم نیست. سیاوش بود؟) این شخص هم بنظر همسرش رو از دست داده. تهش هم نمایش میگه خبری نیست آدم ساده!
2. این تمام چیزی بود که تونستم از داستان متوجه بشم. بنظر میاد نویسنده بیشتر از اینها در ذهن داشته که من متوجه نشدم!
3. دیالوگ های نمایش نقطه قوت نمایش بود. اما دیالوگ ها توسط بازیگرها خیلی تند ادا میشد و گاها مبهم و جلوی تاثیرگذاری رو میگرفت.
4. بازیگری ها متعدد بودن و سطح بازیگری ها هم متفاوت ولی در کل بخوام بگم من بنظر سطح زیر متوسط بود. هماهنگی ها کم بود(هر چند باید پذیرفت که سخته با این تعداد) نحوه بیان دیالوگ ها مشکل داشت(گاها صداها خیلی کم بود، تند حرف میزدن و اصطلاحا حرف ها خورده میشد و...)
5. مشکل اصلی من با نمایش ، زمانش بود! نمایش پر بود از بخش هایی که با خودت میگفتی خب که چی؟! مقداری هم برمیگرده به تعداد شخصیت ها. این همه شخصیت بنظرم به درام نمایش کمک که نکرد هیچ، عمق شخصیت پردازی رو هم تحت تاثیر قرار داد( این همه شخصیت برای حتی این مقدار از زمان زیاد بود و بی دلیل) . در کل بین این تعدد شخصیت ها من مخاطب گم شدم. اگر نمایش کوتاه تر می بود و تعداد شخصیت ها کمتر، بنظرم جذاب تر میشد.
6. ردیف اول 5،6 نفر نشسته بودن و دائم در حال فیلم برداری با گوشی بودن و بلند میخندیدن. با اینکه عکاس هم بود! جلوتر متوجه میشیم که عزیزان خودشون بازیگر نمایش هستن. انتظار میره برای نمایش خودتون ارزش قائل بشید.
7. در کل نمایش ابتدای خوبی داشت و برام جذاب بود( هم بحث روانپزشکی و هم نوع شروع) ولی متاسفانه میانه نمایش من رو از خودش جدا کرد و نمایش برایم خسته کننده شد و طبیعتا این باعث میشه پایان رو هم متوجه نشم!
8. تقریبا اواخر نمایش این موضوع به ذهنم اومد که نمایش میتونه نمادی در مورد وضعیت سیاسی موجود باشه، که اگر بود من انسجامی ندیدم.

خلاصه در این نمایش برای منِ ساده خبری نبود. دیالوگ ها خوب بود. موضوع جذاب بود ولی به دلایلی که بالا ذکر کردم، نتونستم لذت ببرم.
تولید این نمایش کار آُسونی نبوده. برای تلاش افراد نمایش احترام قائلم و خسته نباشید میگم. این چیزیه که توی خیلی از نمایش های بی محتوا و سخیف امروز وجود نداره.
موفق باشید