الان از اختتامیه اومدم

حمید رضا آذرنگ بهترین بازیگر مرد هم شد برای بازی در نمایش خون رقصه

برای مهدی شارعی عزیز ؛ میشه گفت تو این چند سال پنج شش تا از کار های آتیلا پسیانی رو دیدم و نقد کردم ریچارد سوم رو هم تو اجرای عموم اش دیدم. این کارش رو فقط میخوام با کارهایی خودش مقایسه کنم و باید بگم که بهترین کاری بود که از آتیلا دیدم . اغلب کارهاش گنگ ، بدون پیرنگ و صرفا روایتی تجربی از یک ایده بوده که عمدتا نمیتونست با مخاطبش چه خاص و چه عام ارتباط برقرار کنه . ایراد کارش نه بخاطر فهم نشدن یا تجربی بودن کار بلکه بخاطر استفاده از مضمونی که صرفا ذهنی بوده و نمایش ضعیف و ناقص اون مضمون بوده اما ریچارد سوم که اقتباسی از فرمانروا ریچارد مکبث بود و بر اساس این اقتباس ریچارد تو این نمایش فرمانروای یک زباله دونی شده بود و جدال بر کسب قدرت و حفظ قدرت و ترفند هایی که برای این منظور زده میشد با ااون شیوه اجرایی ، و البته قاب بندی زیبا و کمپوزیسیون ها و طراحی صحنه که از نظر من ستودنی بود باعث شد که اعتراف کنم بهترین کاری بود که از آتیلا پسیانی دیده بودم اما بی شک این مقایسه صرفا با کارهای خودش بود و هیچ مقایسه ای با آثار اجراشده در جشنواره نکردم .

برای آقای فرنیان
هر ایده و کار بکری صرفا خوب یا بد نمی تواند باشد.با تحلیل و نقد است
که می توان یک ایده را پخت و معایب آنرا کشف کرد و در جهت بهبودی آن حرکت کرد.
من نمی توانم نظر دوستانی را که بدون تحلیل نمایشی را رد می کنند بپذیرم
حتی ممکن است نمایشی واقعا خوب نباشد ولی چه زیباست که این خوب نبودن با تحلیل و نقد همرا باشد تا خواننده قانع شود.
برای کارهای آقای پسیانی نیز نقد بنویسیم تا نواقص آن (که شاید کم هم نباشد)مشخص شوند.