چقدر این کار ضعیف بود.. هم در اجرا هم در ایده..
چرا برای یک نمایش تعاملی ظرفیت محدودتری در نظر نگرفتید؟
چرا من از 13 تا اجرا فقط باید 6 تاشو ببینم؟ چرا باید در میانه ی بازی ده دقیقه ی کامل از اجرا رو به دلیل ماندن در انتهای صف تماشاگرها از دست بدم؟
کدوم قضاوت؟ چه چیزی باید قضاوت میشد؟ من حتی پرونده ای ندیدم.. بروم یا نروم؟ خط کشیدیم.. خب؟ چی شد؟ کجا به این اتفاق رفرنس داده شد؟
بجز چند اشاره ی کوتاه و ریز به حوادث دردناک این روزها و بازی خوب چندتا از اکتورها هیچ آیتم تاثیرگذاری من مشاهده نکردم.
دیالوگ های پخش شده از ضبط صوت در سکانس اخر.....
یعنی حتی یک جمله تکان دهنده و تاثیر گذار نشد تو اون همه دیالوگ جا بدید؟ یعنی شما به طور رندوم یه کتاب از کتابخونه بردارید یه صفحه تصادفی باز کنید دست کم سه تا جمله مفهومی توش پیدا میشه.. چطور حتی یک جمله که عطف قصه باشه تو اون ده دقیقه صدای ضبط شده پیدا نشد؟ هدف از این سکانس چی بوده اصلا؟ نفوذ در قلب و روح مخاطب؟ تلنگر زدن؟ نیشخند زدن؟ القای اندوه و ترحم؟ این سکانس هیچ یک از این احساسات رو در من مخاطب ایجاد نکرد.
و رقص این سکانس.. ... دیدن ادامه ›› شاید تنها ایتم جذاب این کار (با توجه به 6 بازی ای که دیدم-شاید باقی اجراها جذابیت بیشتری داشتند) همین رقص بود که اون هم، ناهماهنگی از جذابیتش کاست.
و عجیبه که چرا هیچ کامنت منفی ای برای این کار نوشته نشده.