همیشه عادت داشتم حواسم رو به آدما جلب کنم.
کی چطور راه میره؟
کی چطور حرف میزنه؟
با عجله میدوییدن و میفهمیدن صدای قطاری که از ریل مخالف میاد،
گولشون زده.
یهو آروم میشدن و دقیقا مثل من منتظر میموندن.