تمرکزشان روی جام جهانی است به گفته خودشان با سیاست و جنبش اعتراضی داخل و خون هایی که روزی نیست بر زمین نریزد کاری ندارند ( اما به دیدار افرادی که دستشان به خون ملت آلوده است میروند و دولا راست میشوند ظاهرا این جایش دیگر سیاسی نیست) و خواندن سرود و خوشحالی کردن پس از گل هم امر شخصی است (کاملا درست است چکارشان دارید؟ حالا درست است پاداشی که برای (نرمالیسازیون شرایط در قطر) میگیرند از جیب بیت المال است و شخصی نیست) اگر از وضعیت زنان در ایران ازشون سوال کنید حواله تان میدهند به وضعیت پناهجویان در انگلیس (در مغالطه معیار دوگانه سیستم که احتمالا در اردوهای تیم ملی یادشان دادند هر مسئله ی ناخوشایندی که در غرب است مهمتر از پایمال شدن حقوق اولیه مردم داخل است)
اسمشان بازیکنان تیم ملی است خود را نماینده کشور ایران در جام جهانی میدانند اما چیزی که نمیدانند یا نمیخواهند بدانند این است که شرف و آزادگی را در زمین برهوت وجدان خود در جلوی چشم مردمی که نماینده شان بودند واگذار کردند. دیگر مهم نیست در زمین چمن های لوکس ورزشگاه های قطر چه میکنند (همانند عشوه هایشان در این عکسها) به خودشان مربوط است نه ما....