هزاران درود بر جناب آقای کاوه قهرمان
تارا فیلم ناشناخته ایست، تجربه ای مرموز از زمان، گذر عمر، تکرار اتفاقات ناخواسته، فراق و وصل، آینه و خواب، تصویر و رویا. تارا فیلم عاشقانه ایست، غزل بلند تمنای عشق نجیبانه مرد عکاس، قصیده پرغصه ی ناز زن بازیگر، سایه سنگین و پرمعنای عشقی نافرجام بر زندگی زناشویی زوجی به ظاهر همراه و همدل، کلام بیزاری در نگاه مرد عاشق ‌و آغوش سرد زن در خانه سرد. تارا بازی رنگ هاست: سرخ و سبز، عشق و زندگی. تارا ترجیع بند بلندی است با ترجیع های پرمغز و ناب کارگردان: بن مایه رنج درونی موجود هستی شناسانه - مرکزیت موجودی که به وجود می اندیشد، دغدغه خودشناسی دارد و غم نان اسیرش نکرده. تارا فیلم دوباره به تماشا نشستن است، بازگشت هنر و تجربه به سالن سینما در سال سیاه، زوال و ابتذال عمدی نسل امروز، کج سلیقگی حاکمان فرهنگی و خاموشی فکری قشر تحصیل کرده. تارا فیلم قشنگی است.