سلام
تلفیق محوری و موازی و همگن دو داستان پایه جذابیت قصه شده بود. البته چون خیلی نمایش فیزیکال در سلیقه ام نیست از موسیقی دلربایش بیشتر بهره بردم.صدای رسا و‌دیالوگ های خانم کلاغ و ایضا گفته های جغد بسیار موثر و‌دلچسب بود.در نهایت احترام سزار در بازی برجسته ومتفاوتی که باید شخص اول داشته باشد یافت نمی شد، شاید این نقش عادی از سوی متن بدو تحمیل شده بود. تا بیست دقیقه ابتدایی برای من چنان گیرا نبود. به گمانم همین سالن مناسب تر برای این اجرا به نسبت سالن اصلی است و ارتباط بهتری با تماشاگر ایجاد میکند مضافا اینکه بینندگان سنتی سالن اصلی بطریق اغلبی از نوعی دیگرند و‌مثلا در شکوفه های گیلاس -حداقل روزی که من بودم- خبر چندانی از یاران همیشگی آن سالن، چنانکه در پروین، نبود.