این اثر جزو اجرا هایی محسوب میشود که آدم را در دوگانگی نگه میدارد. آدم نمیداند کار خوبی را تماشا کرده است یا نه. کاری که توانست بدون هیچ میزانسن، اکت، نور و دکور بتواند مرا تا آخرین لحظه بر روی صندلی نگه دارد تا انتهای کار و نتیجه اش را ببینم.
کاری که تنها بر روی متن ساده پازلی و بازی میمیک و لحن سوار بود و تماشاگر را روی صندلی میخکوب میکند.
خسته نباشید به بازیگر کار و عوامل اجرایی