این نمایش جذاب، جاری میشه تو رگ و ریشه‌ی آدم و قاطی گلبول‌های قرمزت راهی قلب صنوبری میشه.
موضوع متن چندلایه و ارزشمند اکبر رادی اگرچه تکراری‌ست، ولی اگر پذیرای این مفروض باشیم؛ که گوهر و عصاره‌ی فضائل ایرانی و تشیع، جوانمردی، فتوت و رندی است، که فراسوی نیک و بد قلمداد شده و به نوعی تداوم آیین مهر پیشااسلامی است، بایستی بارها و بارها این متون اجرا شده و ذهن ایرانی ازین چشمه‌ها سیراب شود.
اجرای متن فاخر اکبر رادی فقید، در تالار سنگلج اتفاق میمون و مبارکیه که صد البته ارزش دیدن داره.
هماهنگی اجزای گروه و ریتم کار در کارگردانی رضا بهرامی قابل تقدیره و بازی‌ها نیز اکثرا در خور ستایش. بازی کهبد تاراج و نقش اصلی زن خوش نشسته بود.
دست مریزاد بابت این اجرا و به امید اجرای بیشتر متون فاخر ایرانی