نوشته ای از محسن خیمه دوز

«کابوس‌های تهران» با نویسندگی، بازیگری و کارگردانی «مرضیۀ مهاجر»، در تماشاخانۀ «دا» ترکیبی از اجراست (شامل روایت، بازی و میزانسن) و پرفورمنس (شامل حرکات فرم، رقص و موسیقی، از جاز غربی تا دستگاهی سنتی) که در آن بخشی از رقص‌های چینی، غربی و بومی مثل ترکمن وچند ناحیه دیگر ایران حضور دارد. کابوس‌های تهران با قرائتی شعرگونه، زیستِ تجربه شده در لایه‌های درونی تهران و ساکنانش را روایت می‌کند. تجربه ای سرشار از اضطراب، پرسش، هراس، خودبیگانگی و سرگشتگی‌ و نهایتا زیستن در جهانی بین خیال و واقعیت، جهانی که در هیچ سمت و سوئی قرار و استقرار ندارد، جهانی که قرار بود آرمانی باشد و انسانی ولی زشت شد و ضدانسانی، جهانی که هم باید از آن رها شد، هم باید در آن زیست. جهانی که هم زیست‌گاه است هم زندان، جهانی که هم باید از آن فرار کرد، هم باید به آنجا پناه برد.
«کابوس‌های تهران» تجربه دشواری‌ست از اجرای یک فرم ترکیبی، برای یک سوژۀ جذاب و دشوار صحنه‌ای که برای دیدنش باید جور دیگر دید و نگاه کرد. جسارت مواجه شدن با چنین تجربه‌ای ستودنی‌ست که در صورت تداوم و برطرف کردن آسیب‌ها و ضعف‌هایش، می‌تواند به تجربه‌های نوتر در تئاتر و خلق آثاری دیدنی‌تر در صحنه برسد

محسن خیمه دوز
@mohsen.kheymehdooz