پناه کاه: سخت و سنگین اما دلنشین
تئاتری که در لحظه اول می شود فهمید چقدر زحمت پشت آن دکور عظیم و پیچیده اش خوابیده، چقدر تمرین شبانه روزی برای حرکت بازیگران، موسیقی و نورپردازی و... انجام شده.
و چقدر همت می خواهد این همه بار به دوش کشیدن
(آقا فرید قادر پناه بیتعارف در این یک دهه ای که میشناسمت چه آن موقع که بازیگر اولین نمایشت بودم چه امروز که مخاطب آخرین نمایشت هستم، کمتر کسی را دیده ام با این حجم از اراده آهنی)
.
آذین نظری بازیگر مورد علاقه من در تئاتر است، یک بازیگر باهوش، بی حاشیه و پر انرژی که حضورش در صحنه سنگینی می کند، البته این تعاریف در میان بازیگرانی است در نمایش که همگی در جای خود می درخشند و حضور به موقع و درخوری ... دیدن ادامه ›› دارند.
.
سوای حس نوستالژیکی که به گروه ریگولیتو، فرید قادر پناه و مینا زرنان عزیز بابت همکاری در نمایش "شبی بیرون از خانه" دارم. نمایش پناه کاه را دوست داشتم و بزرگترین دلیلش آن احساس رنجی بود که در پس تک تک صحنه های آن میدیدم و هنر زاییده رنج است...

ای کاش مونولوگ آخر کمی طولانی تر بود

خداقوت و دستمریزاد به تک تک عوامل این نمایش