همیشه بین سینما و تاتر، تاتر رو برای دیدن انتخاب می کنم و روبه رو شدن با بازیگران برام بسیار جذابه و دقت می کنم که در ردیف هایی جلوی سالن بنشینم تا خوب ببینم و بشنوم. شب گذشته بی چرا زندگان دیدم. درست و به موقع شروع کردن. و من چقدر نمایش دوست داشتم. هر لحظه که بازیگران با دقت و تمرکز بالا می پریدن روی داربست ها و بدون تپق حرف می زدن من تحسین شون می کردم. چقدر مادری که بچه اش خودکشی کرده رو دوست داشتم و باهاش بغض کردم. چقدر زن سیاه چرده منو یاد شخصیت مامی فیلم بربادرفته می انداخت مخصوصا اینکه در نمایش هم مامان فریده صداش می زدن. معلم و کارگر رستوران عالی بودن، رزیتا خیلی خوب نقش بیمار روانی بازی کرد. نور و صحنه منو درگیر کرد و آفرین به زنان هنرمند سرزمینم خانم شعبانی و خانم عاج برای خلق بی چرا زندگان، وقتی از پله ها بالا می اومدم به خودم گفتم واقعا شرایط طوری شده که همه دیر یا زود میشیم بی چرا زندگان
حالش خوبه.....