تئاتر یک ضرورت اسـت. یک ضرورت اجتماعی. همواره بوده و خواهد بود. نمی توان منکرش شد. ضرورتی کـه همگان بر تأثیر شگرفش بر اجتماع در ادوار مختلف اذعان دارند.
هیولای چوبی به برداشت من یعنی تماشای سخت شدن و بی حس شدن از جنگ، ظلم، مرگ، تحمیل عشق، تنهایی و سلب آزادی…
بازی های درخشان و ریتمی که هر لحظه تماشاگر و همراه میکرد
خسته نباشید به کل گروه
و تبریک برای داشتن امضای سبک اجرایی هم در کار هیچکس جیمی نمیشه و هم هیولای چوبی