حدود پنج ماه قبل از اپیدمی کرونا، بخاطر پایین اومدن سطح هنر تاتر به انگیزه فروش بیشتر، با تاتر قهرکرده بودم. بعد کرونا که کلا دو سالی سالنها روبست و بعد از بازگشایی مجدد، هنوز رغبت به دیدن نداشتم تا اینکه دیشب نمایش کریم لوژی رو تو پردیس شهرزاد دیدم و لذت بردم. در مملکتی که جبر تاریخ به جبر جغرافیای پیوند خورده و فتحعلیشاهش باعث جدایی چند کشور از این خاک میشود، زمانی که مردم بر اثر گرسنگی و بیماری و... هلاک می‌شدند، تنها دغدغه سلطان صاحبقرانش، سرسره بازی و حرمسرا بوده و در دوران به اصطلاح آزادیش، به خاطر افکار مانع ادامه تحصیلات عالیه افراد می‌شوند و.... کریم لوژی بغضی بود که جاهایی ظاهرا به خنده تبدیل میشد ولی گاهی نیازی به سخن گفتن از دردها نیست. تبریک به همه عوامل این نمایش فاخر و مجید رحمتی عزیز که یک ساعت با تسلط کامل بر متن و ذهن و بدن، شاهکار آفرید. این نمایش رو از دست ندید.