تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالS3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 05:39:52
آقا ما اجرای سه شنبه شب رو رفتیم 4 تا جوون جویای نام بودن ، خدایی هرررررررررچی نشستم ببینم چی به چیه اصلا متوجه نشدم ، یعنی هرچقدر سعی کردم ارتباط برقرار کنم با نمایش نشد که نشد که نشد ، به شخصه اصلا دوست نداشتم ولی بازیشون بد نبود به نظر من برای اول کاری خوب بود ولی داستان هیچی نفهمیدم ازش
شاهین ه، تانیا، امیر مسعود، سپهر، احسان مشعل چی، مهرنوش مومنی و معصومه طالبی این را
خواندند
امیرمسعود فدائی، امیرحسین شاه حسینی، مرضیه نجفی، آرمین، میم و محمد علی سلیمانی این را دوست دارند
امیرمسعود فدائی، امیرحسین شاه حسینی، مرضیه نجفی، آرمین، میم و محمد علی سلیمانی این را دوست دارند
خریدار سید حسام حجازیان (seyedhessam)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۹ تیر ۱۴۰۰
قرار نبود خیلی چیزی به چیزی باشه، برای اینکه دنبال این بودید شاید ارتباط نگرفتید.
میخوام بگم طبیعیه که لذت نبردید، اما به نظر این از روی کار نابلدی نبود، سبک کار اقتضا میکرد.
کمی راجع به دادائیسم:
دادائیست ها جامعه را نقد می کردند، ولی زبان و آثار آن‌ها به گونه‌ای نبود که مردم با آن ارتباط برقرار کنند و منظور آن‌ها را بفهمند. ... دیدن ادامه ›› مثلاً شیوه نویسندگی آن‌ها به این ترتیب بود که مقاله‌ای را از یک روزنامه انتخاب می‌کردند و آن را با قیچی تکه‌تکه می‌نمودند تا حدی که در هر قطعه تنها یک کلمه باقی بماند. آن‌ها قطعات بریده کاغذ را در کیسه‌ای می‌ریختند و آن را تکان می‌دادند. پس یکی یکی آن‌ها را بیرون آورده و در کنار هم قرار می‌دادند.
واضح است که مطلب به دست آمده تا چه حد نامفهوم و بی‌معنا خواهد بود. قطعه زیر نمونه‌ای از اشعار دادائیست هاست:
«بلوری از فریاد مضطرب می‌اندازد روی صفحه‌ای که خزان. خواهشمندم گردی نیم بیان مرا به هم نزنید. غیر ذی‌فقار. شامگاهان آرامی حسن و جمال دوشیزه ای که آب پاشی راه مرداب را تغییر شکل می‌دهد». نمایش‌نامه‌های آن‌ها نیز عجیب و مضحک بود.
به گفته یکی از اعضای این مکتب، در یکی از نمایش‌ها «روی صحنه عده‌ای با کوبیدن دسته کلید به جعبه‌ای فلزی، موسیقی متن درست می‌کردند که حاضران را تا سر حدّ جنون به خشم می‌آورد. صدایی از زیر یک کلاه بزرگ، اشعار ژان آرپ را می‌خواند.
هولزنبک با فریادی که هر آن شدیدتر می‌شد، شعرهای خودش را می‌خواند و تزارا، ریتم یکنواختی را روی طبل می‌نواخت. بعد او و هولزنبک در حالی که صدای خرس درمی‌آوردند، دور صحنه می‌رقصیدند.»
میخوام بگم طبیعیه که لذت نبردید، اما به نظر این از روی کار نابلدی نبود، سبک کار اقتضا میکرد.
کمی راجع به دادائیسم:
دادائیست ها جامعه را نقد می کردند، ولی زبان و آثار آن‌ها به گونه‌ای نبود که مردم با آن ارتباط برقرار کنند و منظور آن‌ها را بفهمند. ... دیدن ادامه ›› مثلاً شیوه نویسندگی آن‌ها به این ترتیب بود که مقاله‌ای را از یک روزنامه انتخاب می‌کردند و آن را با قیچی تکه‌تکه می‌نمودند تا حدی که در هر قطعه تنها یک کلمه باقی بماند. آن‌ها قطعات بریده کاغذ را در کیسه‌ای می‌ریختند و آن را تکان می‌دادند. پس یکی یکی آن‌ها را بیرون آورده و در کنار هم قرار می‌دادند.
واضح است که مطلب به دست آمده تا چه حد نامفهوم و بی‌معنا خواهد بود. قطعه زیر نمونه‌ای از اشعار دادائیست هاست:
«بلوری از فریاد مضطرب می‌اندازد روی صفحه‌ای که خزان. خواهشمندم گردی نیم بیان مرا به هم نزنید. غیر ذی‌فقار. شامگاهان آرامی حسن و جمال دوشیزه ای که آب پاشی راه مرداب را تغییر شکل می‌دهد». نمایش‌نامه‌های آن‌ها نیز عجیب و مضحک بود.
به گفته یکی از اعضای این مکتب، در یکی از نمایش‌ها «روی صحنه عده‌ای با کوبیدن دسته کلید به جعبه‌ای فلزی، موسیقی متن درست می‌کردند که حاضران را تا سر حدّ جنون به خشم می‌آورد. صدایی از زیر یک کلاه بزرگ، اشعار ژان آرپ را می‌خواند.
هولزنبک با فریادی که هر آن شدیدتر می‌شد، شعرهای خودش را می‌خواند و تزارا، ریتم یکنواختی را روی طبل می‌نواخت. بعد او و هولزنبک در حالی که صدای خرس درمی‌آوردند، دور صحنه می‌رقصیدند.»
۰۷ اردیبهشت ۱۴۰۱
دوست‌دارم
( ۳ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۳,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۸۰ برنامه
+۹,۰۴۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۸۵ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
