سلام ، به نظرم متن کار از جذابیت و بار کافی برخوردار نبود ، موسیقی متن این کار هم از ایرادات مهم آن محسوب میشد من رو یاد موسیقی فیلم های دفاع مقدس دهه ۷۰ می انداخت، موسیقی کهنه و کسالت بار با چاشنی موزیک اساطیری و تعزیه خوانی با فراز و فرودهای بی ربط و بیجا کمکی به کار نکرده بود هیچ حس بی رمقی کار هم بیشتر القا میکرد، در هنگام پخش موسیقی هم صدای تاج ملوک جوان مثل زمزمه ای نامفهوم تبدیل به نوای لالایی شده بود، در مجموع عطف های داستان خلاصه شده بود به ادرار کردن اسفندیار به این و آن ،، یا حسرت خوردن ازینکه با تاج ملوک جوان تنها نیست !! گویا باید میخندیدیم البته ،، دکتر مصدق نمایش هم مثل ربات از ابتدا تا انتهای نمایش به همون سبک در رفت و آمد بود فقط در یک صحنه لب حوض دستشون رو شستن و از حالت اشباح به یکباره درومدن!! نقش جاهل های این نمایش هم آقایون اواخر دهه هفتاد بازی میکردن که حقیقتا تخیلی بود و با صدا نازک و صورت بیبی فیسشون اصلا تناسب نداشت.
در کل این نمایش دیالوگ ها و عطف های قابل توجه و مورد اعتنائی نداشت و برای بنده بازی آقای کمیلی در نقش مرد رنجورِ پریشان احوال باورپذیر نبود و به نظرم صدا و لحن اسفندیار در طول نمایش دائما در حال تغییر بود و تلورانس مشخصی نداشت.
در آخر امیدوارم بعد از کرونا کارهای به مراتب بهتری شاهد باشیم این چند سال اخیر نمایش ها در مجموع افت معناداری داشتن ...