ایکاش در اوج کار تموم میشد ؛ در اواسط کار مخاطب خیلی با احرا درگیر میشد و ریتم هم خوب پیش می‌رفت ولی در انتهای کار رابطه ی بین مخاطب و اجرا قطع میشه و ریتم کار کند میشه ؛ تکرار و تاکید روی محتوا خیلی زیاد بود تا جایی که فرم از بین رفت ؛ اجرای بازیگرا خیلی خوب بود ولی کل اجرا مجزا مجزا از هم بود تا جایی که قسمت های قبلی توسط مخاطب فراموش میشد و نمیشد اونا رو به هم ربط داد اجرا و صدای عباس بابای فوق العاده و نقطه ی قوت کل اجرا بود ، تکرار فرم در ابتدا کار‌هم خسته کننده و زیاد بود. در کل‌ میزانسن خاصی وجود نداشت و تمام کار رو به تنهایی بازیگر اصلی جمع کرده بود.
در نهایت خسته نباشید به تمامی‌ عوامل کار