«نگاهی به نمایش تئاتر تملیخا»

بر خلاف ذهنیتم که از پوستر و نوشته ای درباره نفرین ابدی یک جن به خاطر گناهانش ناشی می شد، نمایشی لذت بخش بود.

> بابک پرهام، کارگردان درباره این اثر ۳۰ دقیقه ای گفت: در طراحی و کارگردانی اثر ارائه فضایی گروتسک مدنظر بوده و از روش های روایی تازه و متفاوت‌تر بهره برده است. (منبع: سایت مستقل آنلاین)
گروتسک سبکی از هنر است که با تحریف و تخریب اشکال حیوانات و شخصیت‌ها پدید می‌آید. ترکیبی است از اشکال و چهره‌های زشتی که آراسته شده باشد.
(منبع: دانستی های ادبی https://www.laklakbook.com)

> ... دیدن ادامه ›› برداشت هایی که از نمایش دارم:
۱- آغازی جالب و تاثیرگذار و پایانی پسندیده و منطقی داشت.

۲- نمایش یک بازیگر داشت و در قالب مونولوگ (تک گویی) بود. بازیگر‌ نقش جن در واگویه هایش از گذشته زندگی خود، انتخاب هایش، عشق ناکام، وسوسه و‌ نقشه ها، انتقام از انسان، چگونگی مجازات و پشیمانی به درگاه خدا سخن گفت.

۳- رنگ لباس جن به چشم می نشست و البته نور قرمز در مواردی به تاثیرگذاری فضای نمایش خیلی کمک می کرد.
طرح خط میخی روی لباس و حاشیه دامن بازیگر توجهم را جلب کرد. البته در صحبت با دستیار کارگردان موضوع روشن شد.

۴- القای درد و زجرکشیدن جن با حرکات و‌ صدای بازیگر که نتیجه اعمال و اندیشه جن در زندگیش بود، بسیار جالب بود. به نظرم حرکات منعطف بازیگر پایه جذابیت خود نمایش بود.

۵- هجوم بازیگر در یک حرکت هیجانی با زنجیرهایش به میان دو‌ تماشاچی همزمان با ادای کلمات، حرکتی عالی و‌ مهم‌ بود.

۶- نویسنده، نمایش را مونولوگ و برپایه رویدادهای تاریخی و افسانه نوشته است و‌ آنچنان سنگین نبود که خسته کننده شود.

۷- بازیگر اجرای بسیار خوبی داشت و ترکیب مناسب همه حرکات، گفتار و‌ ظرافت ها شایسته ستایش است. دو‌ یا سه بار هیجان و سرعت بیان بازیگر درک واژه ها را سخت کرد.