مشکلی با ساختار شکنی ندارم ، حتی ازش خوشم هم میاد و استقبال میکنم ، مشکلی با شکستن مدیوم معمول تئاتر هم ندارم و این کار رو در اجراهایی که با دوستان و استادان خود داشتیم انجام هم دادیم ولی نمایش حاضر اثری است به غایت مزخرف! البته که مزخرف میتواند برای پنج دقیقه اش باشد!
چرا باید آشنایان خود را دعوت به صرف حتما به زور خندیدن میان صحنه نمایش کرده تا شما را آزار دهند؟
مشکلی با خود ایده «اجرای هر شب یک داستان» که اتفاقا ایده خوبی هم هست ، نداشتم. فقط به این فکر میکنم اگه مولوی و نوید محمد زاده همچین اثری را گردن گرفتند پس عزیزان و هنرجویان ما که در کلاس های تئاتر و بازیگری اتودهای خیلی بهتر از این میزنند حقشان باید گیشه و سالن های نمایش و یک سوپراستار برای تهیه کنندگی باشد ولی اکثرشان در حال خاک خوردن هستند. تازه آن ها بر خلاف این بازیگران از اجرای خود خنده شان هم نمیگیرد! حیرت زده ام که تندیس کارگردانی و بازیگر نقش اول دقیقا به کدام بازیگری و کارگردانی داده شده.
حتی تیکه ها و شوخی ها خنده دار هم نبود. یکی دو جا لبخند به لب آورد اون هم به خاطر سخیف بودن و مسخرگی بیش از اندازه.
امتیاز من: ۱ از ۵