به نام نسیم تسلی بخش ابریشم خیالم

یادداشتی کوتاه در باب نمایش دوشیزه به کارگردانی حامد شیخی

طاقت فرسا:
نمایش دوشیزه حامد شیخی نسبت به اثر فاجعه قبلی اش (عمو قاتل) یک گام رو به جلو حساب میشود ولی در مقایسه با نمایش خوب قصه های شهرزاد به روایت سنمار ده گام رو به عقب است. پس با توجه به نقدی که برای عمو قاتل نوشتم کارگردان همچنان در معرض نابودی خود گام برداشته و موفق به نجات خود نشده است.
دوشیزه گویا برداشتی از دو نمایشنامه ی اطلسی های لگد مال شده و مرگ و دوشیزه می باشد ولی جز چند دیالوگ عینی از این دو نمایشنامه و تم اصلی داستان آنها بدون اندکی خلاقیت برای بهتر شدن اجرا، چیزی در چنته ندارد. اشکال اصلی کار اما زمان اجرای نمایش است، با توجه به موضع قصه ی هر دو اثر که از ... دیدن ادامه ›› روی آنها اقتباس شده پرورش قصه ی آنها و خلق تعلیقی که غرض اصلی آنان در جهت گرفتاری ذهن تماشاگر با قصه میباشد،نیازمند زمانی بین ۶٠تا۸٠دقیقه در جهت پروار شدن و تاثیر گذاشتن بر مخاطب است ولیکن به دلیل عجله ی کارگردان در پاسخ به سوالاتی که در ذهن مخاطب شکل گرفته و زمان اندک اجرای کلی اثر(در حدود۳۵دقیقه) و هچنین عدم پردازش صحیح کارکتر دکتر که به شدت سعی در خاکستری شدن دارد، مخاطب به هیچ عنوان با نمایش درگیر نشده و تحمل کار از یک جایی به بعد به شدت برایش طاقت فرسا میشود.

✒️علیرضا درشتی نژاد