دو سال پیش اجرای نخست مانستر را دیدم
یادمه اون شب بعد تماشای نمایش بی نظیر ژوئیسانس به سمت شهرزاد اومدیم و سخت بود اجرایی بتونه کیف من از ژوئیسانس رو تکمیل کنه، اما مانستر این کارو میکنه
خوشحالم که نمایش کوروش بار دیگه روی صحنه رفته تا مخاطب بتونه از تماشای اثری در قالب ژانر لذت ببره، اتفاقی که کمتر در تئاتر کشور میده، شاید مانستر برای رسیدن به ژانر هنوز فواصلی داشته باشه اما به طور کلی روایت و پرداخت اون باعث میشه که من به عنوان مخاطب با اتفاقی تازه روبرو باشم.
اتفاقی که در آثاری همچون سیزیف، ویستک، آنتیگون و ... حاصل میشه، اثر مدعی نیست و همین باعث میشه که به خودت بگی اگه کارگردان همین فرمون رو بره احتمالا بعد از دو سه تا کار دیگه توی این سبک به یه شاهکار میرسه
بازی ابراهیم و ریحانه رضی نقطه قوت اصلی نمایش مانستره، در کنار این دو نفر هم علی حسین زاده به قاعده و قواره بازی میکنه، اضافه کاری نداره و آنچه نقش ازش طلب میکنه رو بروز میده، تنها نقطه ای که میتونست بهتر باشه متن بود که شاید با یه چکش کاری و نگاه از بیرون ازش درام چفت و بست دار تری در بیاد
من اجرای جدید را ندیدم ولی مطمئنم از اجرای دو سال پیش بهتره چون دو سال پختگی کارگردان را به همراه داره