درود فراوان بر سرکار خانم هنرمند مرجان اشرفی زاده
«آبجی» فیلم قشنگی است، اما حرف تازه ای برای گفتن ندارد. فیلم مادرانه ای که به لطف هنر تام
... دیدن ادامه ››
و تمام استاد بازیگری، خانم گلاب آدینه، تنهایی، بیم و امید و دغدغه های مادر شرقی و فداکاری را روایت می کند که توانسته بچه هایش را از آب و گل در آورد. مادری که دختر معلولش را پنجاه سال به دندان گرفته و تیمار کرده، اما نگذاشته آب در دلش تکان بخورد. دیگر دختر پی آرزوهای دور و دراز خارج رفته اش را آزاد گذاشته و تنها آرزوی خوشحالی و خوشبختیش را دارد. حرمت و حریم پسر و عروسش را هیچ گاه نشکسته و خلاف عرف -که مادر شوهر به انتظار دیدار عروس در خانه می نشیند، به دیدار او، نه در خانه، بلکه در محل کارش می رود، بی هیچ گلایه و نیش و کنایه ای تا جویای حال و احوالش شود.
در واقع نام حقیقی فیلم، بیش از آن که «آبجی» (با بازی عالی و تحسین برانگیز خانم معصومه قاسمی پور) باشد، «مامان طلا» (با درخشش بی بدیل خانم گلاب آدینه) است.
پایان فیلم، کمی اغراق آمیز و زیادی خوش بینانه است و چندان به دل نمی نشیند. البته، زاویه دید دوربین در این سکانس، تاکید نامحسوسی بر غیر واقعی بودن چنان پایان خوشایندی (پس از آن همه حوادث تلخ) دارد.
از همه اینها که بگذریم، هنوز بر سر حرف اولم هستم: «آبجی» فیلم قشنگی است، اما حرف تازه ای برای گفتن ندارد.