پارچه‌بازی جذاب و نوآورانه‌ی ابتدای کار‌ و ضرباهنگ تند و شنگولی آن به‌شدت امیدوارم کرد اما هرچه پیش رفت، خامی و شلختگی روایت برایم نمایان‌تر شد؛ به‌ویژه در اجرای نیمه‌ی دوم و صحنه‌ی پایانی.
‌
همان میزانسن محترم ده‌بیست دقیقه‌ی آغازین «اُتول‌سورون» را در ذهن و دلم نگه می‌دارم و بازی‌های ضعیف بازیگران (به‌ویژه شخصیت‌های «امینه» و «کریم») و دیگرماجراهای آن را خیلی زود فراموش می‌کنم.

🎖️امتیاز شخصی: ۴.۵ از ۱۰