پیش از شروع نمایش فقط پاهای اعضای خانواده معلوم بود و چیزی که جلب توجه می کرد پای اون فرزند کوتاه قد بود که بر خلاف بقیه لخت بود و فرم خیلی متقارن و جالبی داشت و من رو یاد نقاشی های سبک منریسم ( Mannerism ) و یک دوره ماقبل آن مینداخت . از قضا در اواسط نمایش هم متوجه علاقه فرد کوتاه قد به نقاشی ها آن دوره و رافائل می شویم . علاوه بر برهنگی پا و کوتاه قدی اش او از دیگاه سایر اعضای خانواده از قدرت عجیبی نیز برخوردار است و بعضا گفته می شود این کارهای عجیب غریب از او برمی آید . تمامی این موارد سبب شد که وی در ذهن من به عنوان یک Cherub ( فرشته کوچولوهای بالدار ) مجسم شود . اتفاقا رافائل هم در نقاشی هایش از کودکان برهنه و Cherub استفاده می کند . همچنین فرد دیگری که قدرت تغییر و دگرگونی اوضاع را دارد پسر کوچولی است که باز هم نیمه برهنه است . خلاصه آنکه طبق برداشتی که من داشتم نویسنده اثر ، ناجی و صاحب قدرت برای تغییر را در افرادی جستجو می کرد که هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ فکری با خانواده متفاوت اند .

دوست عزیزم پوریا جان؛
نگاهت بسیار برایم زیبا بود و خیلی تحلیل شیرینی از این قسمت کرده ایی، واقعاً ممنون، لذت بردم.
البته فکر کنم منظورت بیشتر نزدیک به نقاشی های دوره ی اوج کلاسیک باشد حدود اواخر سده ی پانزدهم میلادی که بله در نقاشیِ میکل آنژ و رافائل و داوینچی و... دیده می شود و آن شخص کوته قامت هم ، همان کوپیت های نقاشی های آن زمان.( چه جالب )

اما با این حال جذابیت این نمایش برایم آنقدر نبود که تحلیل هایش.